De les verliep een beetje verstoord. Olivier werd wel 6 keer gebeld over paardenhandel en hij ging er ook steeds op in. Dat was jammer, maar gaf ons ook de kans om pauze te nemen. We moesten namelijk weer aan de verzameling werken. Hè hè, heb je er weer een waar dat van moet. Ik hielp hem te veel... Tja, ook al eerder gehoord. Als ze (trainers) het allemaal zeggen dan zal er wel een kern van waarheid inzitten. Bij mijn vorige lessen bij Olivier reed ik op een huurpaard en werkte ik alleen aan mijn zit, nu had ik Lightning meegebracht. Tot mijn grote vreugde vond hij mijn zit prima en het tijd om verder te gaan. Ik vond het eigenlijk niks en allerlei bezwaren dienden zich aan in mijn hoofd: hij kan dat niet met zijn nek, de osteopaat zegt dat ik het beter niet doen, het komt vanzelf goed bij goed rijden, hij krijgt er pijn van in zijn rug, etc....
Toch maar braaf gedaan wat de meester zei omdat iemand hem toch moet aangeven hoe hij moet lopen, maar ik worstelde er ontzettend mee. Loslaten deed hij niet echt en ik had het idee dat ik totaal niet kon voelen wanneer ik dat moest doen. Ik ging dus ook een beetje onvoldaan weer naar huis. Een tank benzine, lesgeld en een vrije dag armer.
Totdat ik net opstapte. Ik til mijn hand op, geef wat beendruk en hup, daar ging het koppie. Zijn rug kwam omhoog en hij begon door te stappen. Als hij het dan even moeilijk had, beloonde ik nageven met een pauze. En ik kon goed voelen wanneer ik los moest laten! Ook had hij totaal geen last van zijn rug en was zelfs niet stijf. Zouden we er dan werkelijk aan toe zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten