Zaterdag werd er op stal kunstmest gestrooid. Daar had ik mij fel tegen verzet. De wei ligt barstensvol natuurlijke mest die de paarden er zelf al opgelegd hebben. (Ja, ik ken het gevaar van parasieten, maar ik heb niet de mogelijkheid om de mest er af te halen). Bovendien zou het voorlopig niet gaan regenen. Ik wil mijn paarden niet op een met kunstmest bemeste wei hebben voor minstens 3 weken (met regen). Gelukkig was er na stevig protest de mogelijkheid om een wei te gebruiken die niet bemest zou worden. Om zeker te zijn dat iedereen zich aan zijn afspraken hield was heb ik mijn tuig en tack gepoetst. Bijna de hele dag op stal geweest, maar gereden heb ik niet… Het was wel heerlijk ontspannend om de hele dag op stal te hangen, zon aan de hemel, lekker warm en paarden om me heen!
De heren hadden Beau bij zich staan – op zich al een hele belevenis voor ze. Lightning loopt haar na en plast op al haar hopen. Klavier ruikt af en toe eens aan haar. Beau zelf trekt zich nergens wat van aan. Typisch Beau. Arme Lightning mist haar wel heel erg als ze weer naar binnen gaat. Hij roept op haar, Klavier doet dat niet. Die roept weer op Lightning, ondanks dat Lightning de baas over hem speelt. Net twee oude mannetjes die niet meer zonder elkaar kunnen.
Zondag zouden we een lange rit gaan maken met een stalgenootje. Eerst naar Valkenburg, maar eenmaal onderweg steeds de route aangepast. Zo zijn we via Valkenburg naar Schimmert gereden via Ravensbos en van daaruit via Nuth weer terug naar huis. Vier uur heerlijk gereden onder de zon. De paarden waren braaf, al was Lightning met momenten weer erg nerveus: hij moest van Luna voorop. Tja, dat is dan maar zo. Het rooster was ook weer levensbedreigend!
Maandag had ik ons ruimte voor herstel gegeven. Ik dacht dat het ons goed was afgegaan, maar toen ik Lightning disndag in draf zette bleek dat we beiden weer veel last van onze rug hadden. Ik heb toch even gereden en ben daarna weer het bos ingegaan. Hij wordt wel steeds consistenter in het “horsemanship” werk.
Gisteren liep hij super! De draf is niet fijn en doen we daarom bijna niet. Niet goed, maar je kunt toch maar aan een ding tegelijk werken. Galop dus op dit moment. Hij loopt netjes verzameld uit zichzelf, houdt ritme en balans en we oefenen wisselen. We kunnen dat allebei niet, dus ik zet hem terug in draf en spring opnieuw aan. Hij anticipeert er na een tijdje op en zo komen we tot een oefening die dan een hulp kan krijgen. Andersom en het duurt even, maar het werkt wel. Ook is aanspringen nu geen spannend moment meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten