Zondag was Lightning Kinderpony. Dat gaat hem super goed af. De uk in kwestie is 4 jaar oud, amper groot genoeg om een borstel vast te houden. Ze had al een paar keer in de bak gereden, maar nu gingen we in het bos. Ze wilde per sé met zadel, ondanks dat dat haar véél te groot is. Haar benen komen niet onder de skirts uit. Ik liep ernaast met een lang touw zodat ze zelf kon rijden. Lightning liep rustig en ontspannen met ons mee. Hij moest wel nog even plassen bij het bos. Het leek net alsof hij ervan liep te genieten. Hoofd laag, niks was eng, geen stap opzij en hij liep netjes mee zonder dat ik hoefde te slepen. Als we ergens stil hadden gestaan, zei ik “doe maar met de beentjes”. Dan flapperde ze er wat mee tegen het zadel en ik begon te lopen. Tot op een gegeven moment hij zelf liep zonder mijn hulp – ze had hem geleerd daarop te reageren, hoe klein de hulp ook was. Daar kan menigeen een voorbeeld aan nemen! Toen wilde ze in draf. Dus ze deed weer “flap flap” op het zadel en ik begon te rennen. Dat had hij snel door, dus toen ik al omkijkend met haar moeder in gesprek was, draafde hij zelf weg nadat zij zelf haar hulp had gegeven! Zo braaf.
Ze zet hem na afloop ook zelf in zijn stal. Hij denkt er niet over om haar om te lopen en stopt als zij stopt. Ze heeft het touw veel te lang en laag waardoor hij erop gaat staan, maar ook dan stopt hij, haalt ze het touw achter zijn benen uit en begint weer opnieuw. Hij doet zelfs zijn hoofd omlaag zodat ze zijn halster af kan doen of ze trekt zich op aan zijn oren – ook dat vindt hij prima. Ik word er echt jaloers van als ik zie hoe goed hij op haar reageert, jaloers op een leuke en ook trotse manier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten