Vierlandsherenrace

Voor wie van knallen houdt :s

Maar goed, we hebben het overleefd, de omgeving is prachtig en het bleef grotendeels droog! Volgend jaar weer? Waarschijnlijk niet. Als we het toch weer wagen, wordt het een rit om paard en ruiter aan chaos te laten wennen en parkeren we wel ergens anders...

Na een halve nacht regen, twijfelden we erg of we wel zouden gaan. Misschien viel het weer mee, en het was een mooie rit, dus waarom niet? De eerste reden merkten we al direct na aankomst: de massaal opgetrommelde parkeerwachten stonden te slapen en die wel wakker was stuurde me direct de diepe modder in waar ik vastliep. Nou, dan blijft ie hier maar staan!

Lala was er al en was gelukkig niet vastgelopen. Het humeur zat er al goed in. Na inschrijven gingen we op weg, terwijl we naar de file van trailers en vrachtwagens keken van mensen die na ons kwamen. Meteen zaten we in 3 groepen tegelijk, er waren zoveel deelnemers dat er altijd wel iemand vlak voor je in galop ervantussen ging of je in volle vaart van achteren naderde. Dit is voor gevorderde boscrossers! De tocht is gekend voor koetsen, die ons ook in grote getalen achterop kwamen gedenderd. Laten we ze inhalen?? Lightning werd het even helemaal te veel, Lala bleef kalm.

Na een tijdje stabiliseerde het zich iets en leken we in een gat te rijden. Al gauw ontstond er file en begon het gedonder opnieuw. Op een lang en breed zandpad, waar we graag een galopje hadden gedaan werd het echt een orgie en stapte ik af om op de kaart een kortere route naar huis te vinden. De gps bood uitkomst. Als aflsuiter kregen we nog even twee sulkies die ons in een razende vaart, al half vallend, tegenmoet kwamen. De koetsen gingen meestal nog wel, maar vele ruiters leken hun paarden niet onder controle te hebben. Wonder boven wonder gebeurden er geen ongelukken. Hoeveel paarden wij al zijwaarts galopperend voorbij hebben zien komen? En in hoeverre kun je in zo'n tocht nog wel verwachten dat iedereen rekening met elkaar houdt??

Doordat we een kortere route terug namen, waren we als eerste op het parkeerterrein. Hierdoor konden we op ons gemak alvast de auto's gaan halen en daarna op straat de paarden opladen. Inmiddels regende het wel, hahaha, de regen bleek niet onze grootste uitdaging te zijn! En alweer schudde Lightning niet met zijn hoofd, jippie.

Het verslag van de vorige keer, alweer 5 (!) jaar geleden: http://lightningph.blogspot.nl/2009/10/vierlandsheren-rit.html. Hier heb ik het ook over een (enkele) stampede... de rit is enorm in populariteit gegroeid!