NP Veluwezoom

Met Lala naar de Veluwe

We hadden het al een tijd geleden afgesproken, en ondanks dat ik nog tot over mijn oren in de verf en verhuisdozen zit, gingen we toch. Een beetje plezier mag wel!

Na een dramatisch afscheid van Jenny, vertrok ik vorige week vrijdag met Lightning richting Laag-Souren, gelegen aan NP de Veluwezoom. Onderweg zouden we achter Lala aanrijden, zodat we toch samen aankwamen. Door een beetje pech kwam ik net voor een gesloten Roertunnel te staan en kwam ik 20 minuten later aan. We hadden daar een blokhut gehuurd en stal + wei. Na aankomst gingen Lightning en Lala eerst de wei op. Lightning liep eerst voor haar weg, maar later gingen ze toch samen staan. 

 

Hij was redelijk onrustig (voor zijn doen) en riep regelmatig op Jenny. Thuis gaf Jenny kennelijk ook luidkeels te kennen dat ze het er niet mee eens was en stond ze aan het hek te wachten. Later ging ze dan toch maar naar Furi terug de wei in. Buiten een vriendschap met Lala, had hij daar ook een van de lokale merries versierd.

Nadat we alles geïnstalleerd hadden, zijn we maar meteen gaan rijden. Het bos begon direct buiten de camping en we kregen een vergunning en ruiterroutes mee. Wat heerlijk om over zandpaden te rijden, lekker op de blote voeten. We zouden een kort rondje doen, maar uiteindelijk waren we toch bijna 20km en 3,5 uur weg en maar net voor het donker terug (en na sluitingstijd van de pannenkoekenkraam). De dag erna begon ik al meteen met zere billen! Dat stappen door het mulle zand gooit toch wel hoog op. Het was wel een mooie route door het bos. Draven door het mulle zand was op de eerste dag ook nog moeilijk. 

Van vrijdag op zaterdag regende het ’s nachts en ’s morgens hard. We deden het rustig aan en zijn wat later vertrokken waarna het de hele dag droog is gebleven. We hadden een route van 23 km die via verschillende landschappen liep met pauzeplaatsen. We reden ook door gebieden waar “wilde” koeien liepen en moesten toch wel even slikken toen we redelijk dicht langs een grazende stier moesten. De stier keek niet op of om, en we konden er rustig langs, zei het met iets hogere hartslag ;). Het landschap was heel afwisselend met heide, bossen en een varenbos. Als wij pauze namen, lieten we de paarden even grazen. Lightning had zijn bit in, dus ik deed hem maar gewoon het hoofdstel uit en liet het om zijn nek hangen.

het silhouet van Lala bij volle maan

Op zondag was het prachtig zonnig weer en hadden we een derde route die weer anders was. Een andere heide en een heel lang kronkelend pad en weer een grazende stier. Deze stond nog dichterbij het pad en was (leek?) nog groter. Ook die keek niet op of om. Ze zullen alle recreanten wel gewend zijn.

van paard geruild, ik rij dus op Lala (!)

Lightning en Lala waren meestal ontspannen en fijn om te rijden. Ze jutten elkaar niet op en zijn het gewend om uit elkaar gehaald te worden. Fijn hoor, opgevoede paarden waar je overal mee kan komen. Darco de hond, was ook mee en die vond het ook wel gezellig. Enthousiast deed hij zijn trucjes voor. Hij kon niet mee tijdens de ritten, maar er was wel een mooi losloopgebied en hij mocht ook mee uit eten.

Eenmaal thuis wist Lightning eerst niet goed waar hij was en wandelde heel rustig de wei in. Toen viel het kwartje en begon hij heel hard te gillen en galoppeerde heel hard naar Jenny toe. Daarna heeft hij een hele tijd rondgelopen met zijn gereedschap op scherp van de opwinding, terwijl zij hem uitgebreid besnuffelde, “waar ben je geweest?”. We zullen Jenny de foto’s maar niet laten zien! Ja, het is ècht een ruin! Had ik het bewijs maar bewaard…

We hebben ook nog twee video's gemaakt tijdens het rijden. Dat ging niet zo geweldig, maar voor wie het leuk vindt staan ze hier: