Een geluk bij een ongeluk

Onze fokmerrie Misty wordt langzaam ouder en vorig jaar kregen we haar niet dragend na een jaar pauze. Dat betekent al twee jaar geen veulen voor onze kleine fokkerij. Het is voor de hobby, dus het is geen drama, maar we willen toch graag weer een veulentje. Ik ben bezorgd dat het dit jaar weer niet lukt. Daar is geen reden toe, behalve dat ik me graag zorgen maak.

Een paar weken geleden hadden we de kans om een hele leuke merrie te kopen voor een leuke prijs. Ze was al dragend, dus we zouden dan dit jaar toch een veulen hebben. Ze was mooi, goed gebouwd, goede bloedlijn, Paint en Quarter Horse geregistreerd en super lief. Haar veulens zijn ook erg mooi. Ik viste naast het net, ondanks een afspraak tussen de verkoper en ik. Ik baalde er erg van, nu nog steeds. Ze is namelijk naar een handelaar gegaan. Zo jammer. Ze had de kudde hier mooi kunnen aanvullen. Misty is nogal een 5e wiel aan de wagen met een speelse "hengst" en twee kleintjes in de kudde.

Het zou een flinke uitbreiding betekenen... stel beide dames zouden dragend worden... dan hebben we er over anderhalf jaar 7. Slik. Dat was niet zo slim... Roxy dan toch maar laten dekken? Nee, ik vind haar te jong... Tot ik op het geniale (ahum) idee kwam om een merrie te leasen. Als Misty dan niet dragend zou raken, dan kunnen we in ieder geval verder.

Toevallig gaat een vriendin, die Quarter Horses fokt, het rustiger aan doen en vroeg of ik tijdelijk plaats had voor een van haar merries. Ja, dat heb ik wel! Het is een merrie die voldoet aan het plaatje "het voorbeeld van een Quarter Horse". "Gewoon een goed paard". Best bijzonder, want ze hebben allemaal wel wat. Dit is een correct, vriendelijk paard dat gezond is en niks op aan te merken.

Binnenkort komt "Baby" zoals ze genoemd wordt, onze kudde tijdelijk verkennen. Het is de bedoeling om haar te laten dekken. Daarna zien we verder.