Vorig jaar ging ik met Lightning naar het EK in Kreuth. Dat was zijn laatste western wedstrijd en ondertussen zijn we ook gestopt met de extreme trail wedstrijden. Ik zag er vorig jaar als een berg tegenop om met de jonge paarden aan de slag te gaan om met hen te bereiken wat ik met Lightning allemaal kon. De moed zonk me in de schoenen. Ik zag het absoluut niet zitten om met nerveuze Roxy zo'n reis te ondernemen en zag me niet met haar over zo'n wedstrijdterrein lopen.
We trainden ondertussen rustig verder, gingen in mei en juni (steeds met 3 man sterk) naar kleinere wedstrijden in de buurt en pakten af en toe een training mee. Gisteren ben ik met Roxy naar de Clubkampioenschappen in Houthem geweest. Alleen, zonder enige stress of problemen en dat terwijl ze nog maar twee jaar oud is. Ze had voor het eerst geen bulten van de stress en leek het wel gezellig te vinden met al die paarden daar. Ik besefte pas op de terugweg dat we nu al deden wat vorig jaar nog onmogelijk leek. Goed, het was geen Kreuth, maar dat komt wel ooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten