Een "tussen-de-buien-door" weekend

Sinds Lightning anderhalf jaar geleden begon met hoofdschudden, kon ik niet meer met hem rijden als het regende (of hard waaide of sneeuwde of er vliegen waren). Om te voorkomen dat ik af moet stappen (soms is het zo erg dat hij ervan omvalt of zichzelf begint te schoppen), begin ik er meestal maar gewoon niet aan. Gisteren dacht ik: "ik gok het erop", het bos in aan de overkant voor wat horse agility ;). Altijd goed. Helaas begon het na nog geen kwartier te regenen. Tot mijn grote vreugde schudde hij niet met zijn hoofd! Jippie, zo blij! Zou het langzaam over gaan?

ziet er zo niet zo spannend uit, maar was een rottige boomstronk op hoogte

Op 200m lopen vinden wij dit horse agility park met een hoogteverschil van 100m op nog geen halve kilometer breed: goed voor de bilspieren van paard en mens

Net was het ook weer even droog en was Misty de klos. Al een week gaat Ora niet meer mee met voeren en zit er een hek tussen moeder en kind. Ora gaat zelf in de wei al een hele tijd haar eigen gang en kwam alleen bij mama om te eten en te slapen bij droog weer. Als het regent staat Ora in de stallen met een babysit, terwijl Misty op de wei staat!. Voor de duidelijkheid: dit kunnen ze zelf bepalen.

Omdat ik eerst Misty's grondwerk wilde herhalen, had ik niet zoveel zin in een veulen ertussen, en bleef Ora in de wei. Op een beetje zacht gehinnik, ging dat prima en op een gegeven moment hoorde ik ze niet meer en was ze zelf terug naar de wei gewandeld op zeer korte afstand door oppas Lightning gevolgd. Weer kon ik het niet laten om er toch op te gaan zitten :D. Ze rijdt zo heerlijk en voelt zo stevig!

Tevreden met dit trainingsweekend :)!