Het was een smal bruggetje, ergens in het bos in Waterval. We hadden al een flink stuk gelopen door Vogelzang, Schietekoven, Meerssen en weer terug. Ik probeerde even door het kleine beekje te gaan, maar hij vindt dat niks en wil liever over de brug. Mijn medewandelaarster vond de brug te gevaarlijk en ging er wel langs. Om te voorkomen dat hij vanuit het beekje op de brug zou springen, ging ik wel over de brug. Achter me hoorde ik hem glijden....
Er gaat vanalles door me heen sinds het gebeurde. Het meest voorkomende is dat ik mijn paard verwond heb. En dat ik nooit over dat gladde bruggetje had moeten gaan. Hij staat nu noodgedwongen op stal, dankzij de hulp van de mensen van stal. In principe hebben ze daar namelijk geen stallen, maar voor hem werd de schuur uitgeruimd en een brave kleine pony van de wei geplukt die het nu zonder haar vaste vriend moet stellen. Ik probeer niet te denken aan de rekening van de dierenarts.
Eigenlijk mag ik nog blij zijn met deze afloop. Het zal weer helen. Het had veel erger kunnen aflopen. Gek genoeg is zijn linker been het meest beschadigd aan de binnenkant, terwijl hij rechts naast het bruggetje is beland. Het gebeurde achter me, dus ik kon het niet goed zien. Leermoment: ga nooit over een bruggetje als het zo smal is dat je niet naast hem kunt. Zeker niet als het spekglad is. Zou je niet zeggen dat iemand die zo voorzichtig is als ik, zulke stomme fouten maakt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten