Hooi eten

Deze foto kreeg ik net van stal doorgestuurd. Lief hè? Overigens is de merrie waar hij mee samen staat er een waar weinig anderen bij in de buurt mogen komen.

Menles

Vandaag had ik menles omdat hij altijd zo scheef voor de koets loopt en ik dat niet opgelost kreeg. Kai Nicolaes kwam. Eerst bekeken we de koets. Dat had ik natuurlijk zelf ook kunnen doen, want het was overduidelijk dat de lamoen hartstikke scheef was: uit het lood naar voren toe en ook ongelijk. Ik was er zo van overtuigd dat het aan zijn eigen scheefheid lag (al had Eron die er echt wel uitgereden) en/of aan mijn besturing.

Er stond nog een koets op stal (een sjieke grote familiewagen) die ik mocht lenen en de les kon toch doorgaan. In het begin vond hij dat maar zwaar, maar we hadden de mogelijkheid om alleen op het vlakke rijden. Al heel snel ging hij toch weer scheef lopen en kregen we de kans om te oefenen. Hij deed voor hoe het moest (en reet hem niet naar achteren zoals de andere menners die hem wel eens vast hebben gehad) en dat werkte. Na 3 keer proberen ging het mij ook steeds beter af en na 10 keer ging hij uit zichzelf al veel rechter lopen. Ik liet hem o.a. veel te veel en ook te abrupt los. Nageven is niet losgooien! Oh ja.... Zacht contact maken, meebewegen en toegeven. Bij het contact heeft hij wel de neiging om langzamer te gaan lopen. Dat is ook logisch want dat is normaal de rem. Maar als ik netjes meebeweeg is dat ook veel minder. Concentreren! 

De stijl van Kai beviel me ook goed. Het kwam erg paardvriendelijk over en daar hou ik (natuurlijk!) wel erg van. Hij praatte aan een stuk door en af en toe moest ik wel vragen om het nog eens te zeggen. Ik kan helaas maar een ding tegelijk als ik op moet letten. Uiteindelijk zijn we een heel stuk verder gekomen. Nu nog een nieuwe lamoen en dan kunnen we verder!

Gelukkig had ik hem vooraf ook nog wat brok gevoerd zodat hij tenminste een beetje zou lopen. Dat werkte goed. Zodra we terug waren ging hij in een wei staan slapen.

Hooi

Deze week heb ik drie keer gereden. Vandaag zou ik dan lekker buiten gaan rijden en morgen heb ik menles. Echter met rijden was hij deze week niet vooruit te branden! Het werd alleen maar erger. Hij krijgt niet genoeg energie binnen en ik ben daarom ook niet geweest. "Hij is niet te mager", zeggen mijn medestalgenoten. Daar gaat het ook niet om. Hij valt af en de winter is nog niet eens begonnen. En hij wil niet meer lopen. Zijn hoofd hangt op half 7 van pure vermoeidheid. Ja, hij moet nu 24h bezig zijn, maar dan nog. Er is nu gewoon niet genoeg hooi voor iedereen. Er zijn 2-3 bakken hooi (de rest bevat stro) en als de dominantere paarden klaar zijn met eten, dan is het hooi ook op. "Dan heeft hij niet genoeg honger" opperde iemand. Dus de dominante paarden hebben wel genoeg honger? Bovendien zijn paarden gemaakt om 15-20h per dag te eten, dus ze hebben geen honger vergelijkbaar met mensen. Hij scharrelt wat restjes bij elkaar en verder heeft hij pech. Het moet toch niet zo zijn dat je alleen paarden die nauwelijks in conditie hoeven te blijven "natuurlijk" kunt houden? Een sportpaard (nou ja...) moet toch ook paard kunnen zijn? Ik vind dat ik die keuze niet zou hoeven maken en dat mijn paard de gelegenheid moet hebben om ruim voldoende te eten. Ik kreeg wel 100 tips en meningen wat ik anders moet doen. Het enige dat hij nodig heeft is voldoende hooi, niet 100 redenen waarom hij géén hooi nodig zou hebben.
Maar de afspraak is dat alle bakken met hooi vol komen en dat er 10 kilo hooi per paard per dag beschikbaar is vanaf november. Dat is het pas volgende week, dus ik vertrouw erop dat het goed komt. Ik had het er vandaag gewoon even mee gehad.

Kant A en kant B

Weer begonnen met rijden

Osteopaat

Gisteren kwam er een leerling osteopaat naar stal. Omdat ik weer wil beginnen met rijden na de valpartij, maak ik van de gelegenheid gebruik om hem snel even te laten nakijken. Buiten een achterbeen dat niet wil strekken en het ander dat niet wil buigen, zit alles nog los. Gelukkig! de vele beweging doet hem blijkbaar goed, want het is de eerste keer dat hij zo los is. Ik merk wel dat zijn nek nu vaster zit, maar daar kan niemand iets aan doen. Hij had ook koude zones op zijn lijf door slechte doorbloeding door de nek. Hij struikelt ook soms weer. Ik zal snel merken als hij weer moet werken of het minder wordt. 

Er is nu ook hooi op de paddock, dus ik had een paard vol krassen verwacht. Ook dat was gelukkig niet zo. Volgens anderen had hij er rustig van staan eten voordat ik aankwam.

Paardengedrag

Gisteren kwam ik op stal toen Lightning net kwam aangewandeld. Van de wei, over het pad, door de zand/rolplaats (even pauze) en door over het beton naar het stro. Het was stil op het betonstuk en hij weet dat precies.

Zoals het in de natuur ook gebeurt bij een hengst zonder eigen kudde, staat hij meestal alleen als er geen merries hengstig zijn. Soms speelt hij met een van de jonge ruinen. Zo ook nu. Ik pak hem toch even, ondanks dat ik zo kan genieten van dit gedrag en hem dan eigenlijk niet wil storen. Maar hij kan 22-23 uur per dag paard zijn en nu is het mijn beurt. Ik heb zijn wonden verzorgd en zet hem terug. Omdat het betonstuk nu druk is en er een aantal paarden staan die hem wegjagen, zet ik hem op het pad. Hij gaat even spelen met "baby" Henson (foto), maar blijft wel op het zand. Boos paard komt langs en wil hem wegjagen, maar ik ga ertussen staan. Lightning loopt weer richting betonstuk zo van "die is weg!". Dan komen er weer twee boze paarden aan en hij komt weer achter me staan totdat ze langs zijn. Ik weet dat het nu velig is en loop voor hem uit. Hij volgt (en dat zal hij normaal niet snel doen uit zichzelf!) en zoekt zijn stroplekje weer op. Ik begin de paardentaal steeds beter te leren. Nederlands, dialect, Engels, Duits, kattentaal en paardentaal....

Het viel me ook op dat hij eindelijk lekker wollig begint te worden. Ik ben er blij mee, dan heeft hij tenminste een goede bescherming tegen weer en wind. Andere paardenbezitters raken vast in paniek bij de gedachte aan het uitstappen van bezwete paarden het het verwijderen van modder uit de lange haren.  
Ook een goed teken dat hij al twee dagen geen nieuwe wonden heeft. Als dat een week goed gaat, verhuis ik mijn kast (aka zadelkamer)!

Doe ik er goed aan?

Die vraag stel ik me dagelijks. Vele paardeneigenaren zullen het herkennen, al heb ik het tot kunst verheven! Nu vond ik hem alleen in zijn weitje: Petit was uitgebroken, alle weiden waren open en aan de modder op zijn benen te zien waren ze onrustig geweest. Dan kon ik hem net zo goed terug in de kudde zetten. Of zouden ze hem weer plagen of zou hij hek doen zodat alles weer open gaat?

Weer buiten

Lightning en nieuwe Shet vriendin Petit vonden het samen wel gezellig op stal. Ze gingen zelfs liggen (getuige de mestvlekken). Natuurlijk is ze hengstig geworden.

Vanmorgen kwam de dierenarts het verband wisselen. Het zag er goed uit, maar het moet nu opdrogen. Van binnen was het allemaal netjes dichtgegroeid. Terug in de kudde was wat veel van het goede, maar met nog natte en bloedende wonden in de mest gaan staan, was ook geen goed plan. Nu hebben ze samen een stukje dat apart is afgezet. Zo kan hij toch bewegen, maar blijft het wel schoon en kan het opdrogen. 

Bruggetje

Het was een smal bruggetje, ergens in het bos in Waterval. We hadden al een flink stuk gelopen door Vogelzang, Schietekoven, Meerssen en weer terug. Ik probeerde even door het kleine beekje te gaan, maar hij vindt dat niks en wil liever over de brug. Mijn medewandelaarster vond de brug te gevaarlijk en ging er wel langs. Om te voorkomen dat hij vanuit het beekje op de brug zou springen, ging ik wel over de brug. Achter me hoorde ik hem glijden....

Er gaat vanalles door me heen sinds het gebeurde. Het meest voorkomende is dat ik mijn paard verwond heb. En dat ik nooit over dat gladde bruggetje had moeten gaan. Hij staat nu noodgedwongen op stal, dankzij de hulp van de mensen van stal. In principe hebben ze daar namelijk geen stallen, maar voor hem werd de schuur uitgeruimd en een brave kleine pony van de wei geplukt die het nu zonder haar vaste vriend moet stellen. Ik probeer niet te denken aan de rekening van de dierenarts.

Eigenlijk mag ik nog blij zijn met deze afloop. Het zal weer helen. Het had veel erger kunnen aflopen. Gek genoeg is zijn linker been het meest beschadigd aan de binnenkant, terwijl hij rechts naast het bruggetje is beland. Het gebeurde achter me, dus ik kon het niet goed zien. Leermoment: ga nooit over een bruggetje als het zo smal is dat je niet naast hem kunt. Zeker niet als het spekglad is. Zou je niet zeggen dat iemand die zo voorzichtig is als ik, zulke stomme fouten maakt!

Combi pony

Vandaag mocht ik een dressuurzadel lenen. Mijn eigen zadel stoot namelijk tegen zijn heupwond aan. Dat geneest nu goed, maar je kan er niet op gaan zitten.... Zo kan ik toch zijn conditie een beetje op peil houden.

Op een dressuurzadel rijden stond op mijn wensenlijstje. Dat had ik nog nooit gedaan. Het zat heerlijk, moet ik toegeven. Heel veel steun aan die lange kniewrongen en een normale rechte positie. Alleen heb je niks voor je. Dat dwong me om meer naar achteren te zitten. en het opstappen is een kunst op zich. Ik vind het toch een stuk lastiger dan mijn westernzadel. Voor Lightning lijkt het wel alsof hij makkelijker loopt zonder al die ballast op zijn rug.

Mijn eigen Engels zadel ligt in een tweedehands winkel. Daar kon ik echt niet op rijden. Het is een veelzijdigheidszadel, en ik vind het niet lekker zitten (lees: ik kieper ernaast!).

Furi

Furi, ik heb een bloemetje voor je meegebracht

Deze foto kreeg ik van de pensionhouder: LIEFDE IS: samen schuilen onder een boom.

Gisteravond was de eigenaar van Furi er ook en gingen ze tegelijk terug de paddock in. Als het niet tè druk is, zet ik hem altijd direct op het verharde stuk waar het water en gerstestro ligt. Daar blijft hij dan meestal even hangen voor hij terug naar de weide loopt. Nu was Furi er dus ook bij en stonden ze samen gezellig stro te eten.

Lightning, ga je mee?

Gelukkig begint Lightning een beetje te leren wie wel te vertrouwen is en wie niet. Deze lieve, zeer ongevaarlijke en tikje brutale jaarling, pakte zo het touw van mij af. Ik moest wel erg lachen om dit tafereel. 

Voorstellen

Furi

Milka, de Henson merrie

Bailey, de KWPN merrie

Vandaag was hij al zijn vriendinnen weer kwijt. Hij stond wel te roepen en over de mest heen te plassen en valt zichbaar af van alle inspanningen.

Vandaag

Even kort: vandaag geen wonden (klop - klop), wel een balk uit de rijbak gesloopt... (ruzie met een ruin).
Hij heeft een nieuwe vriendin: een bruine KWPN merrie. Lijkt er meer op.

Wonden van de dag

Vanmorgen een redelijk diepe kras op zijn zij en vanavond twee hoefafdrukken op zijn billen.

Toen zijn merrie Furi naar binnen ging om te eten, moest hij er wel achteraan. De anderen die volgden werden op afstand gehouden. Hij weert zich dus wel. Van de ijzeren hekken rond de bomen heb ik de uitstekende pinnen met een hamer en tang naar binnen gebogen. Wel zo veilig en al een ding minder waaraan hij zich kan bezeren.

Nieuwe wond

Vanmorgen vond ik hem samen met een van zijn nieuwe merries, gewond aan zijn achterbenen. Het lijkt op prikkeldraad. Daar zit wel gewone (stroom) draad voor, maar dan kan je een onderdanige pony natuurlijk makkelijk door duwen. Aan de binnenkant van het spronggewricht hing een lap huid naar beneden. Ik had er eerst een bandage omgedaan om het bijelkaar te houden, maar dat bleef niet zitten. Gewoon betadine en hopen op het beste. De wond op zijn heup begint langzaam te genezen.

Het gedrag dat hij vertoont is prachtig om te zien. Gisteren liep hij de weide in en zocht het looppad naar beneden (er zit een steile helling in de wei). Hij ging langs de rand af en toen hij het gevonden had zag je zo'n "aha" beweging en hij galoppeerde naar beneden.
Toen ik hem vanmorgen terug in de wei zette, liep hij naar het hoogste punt om te kijken waar de dames waren. Toen hij ze niet zag, liep hij al hinnikend terug naar het verharde en ging bij ze staan: gevonden! Een van de twee liep weg en je zag hem van de een naar de ander kijken "wat moet ik nu doen"? Hij liep er toch maar achteraan en de andere volgde hem.

Een van de dames heet Queenie en is een struise vos die hem niet accepteert. De ander is een oude arabische merrie, ook vos, Furi. Hij vindt nog een Henson merrie leuk, maar ook dat is niet wederzijds. Hij roept op haar als ze in de bak gereden wordt. Gisterochtend vond ik hem bij het leidende koppel van de kudde. Ter bescherming misschien. Later vond ik hem bij Furi. 

Ik hoop dat hij van de gevechten geen dagelijkse gewoonte van gaat maken. Hij amuseert zich wel met zijn meiden, maar twee keer per week hechten vind ik ook geen optie. Ook maak ik me zorgen dat hij zich eerdaags nog erger verwondt. Hij is natuurlijk weer verliefd en is zijn eigen kudde aan het verzamelen. Laten we maar hopen dat hij daar gauw mee klaar is. Lastig hoor, een ruin met zoveel hormonen die dan ook nog eens erg onderdanig is. Hij pakt zich de merries en wordt vervolgens in een hoek geschopt. Het zijn toch een stuk of 20 paarden die hij te ontwijken heeft...Het zou zo mooi zijn als hij er kan wennen.