We're back!

The hosting for my homepage dutchmountainranch.eu is about to expire, so I'm updating this blog again. The reason is simple, the hosting is too expensive for what I'd like to archieve. All info will be transfered and added to the pages. You will see old and new pages in the proces, be patient. 

Eiken in Kingswood

Het was stil hier de laatste tijd.... en hoe langer het stil was, hoe hoger de drempel om opnieuw te beginnen.... maar, niks moet en alles mag in de wereld van je eigen dagboek. Dus als ik er zin in heb, komt er af en toe een bericht en ik probeer de noodzaak om van alles in te halen, los te laten.

Voor diegenen die niet helemaal op de hoogte zijn, we gaan ergens in mei verhuizen naar een weide in Kingswood. De paarden, katten, de vis en ik, zei de gek. Die weide staat vol eikenbomen (en een erfenis van een aantal jaren verzamelen). We zijn bezig met een natuurlijke aanpak van de Eikenprocessierups. Als (opgeleid) Bioloog, wil ik er niet voor gaan om alle bomen met een insecticide te bespuiten. We hebben daarom e.e.a. uitgezocht en plaatsten een stuk of 20 nestkasten en een stuk of 100 struiken voor mezen, die graag rupsen lusten.

Home sweet home

De aanplant van (zoveel mogelijk) inheemse struiken, zoals meidoorn, kornoelje en hazelaar, zorgt voor beschutting en voor voeding van vogels en insecten, die dan weer door de vogels gegeten worden. Onder eikenbomen groeit namelijk niet meer veel, behalve bramen. De eiken zuigen al het water op, dus voor de jonge struiken hebben we ook een druppelslang aangelegd die we willen aansluiten op grond- en later ook regenwater. 

Blijkbaar was de woningnood hoog in Kingswood, want de kasten werden binnen de kortste keren in gebruik genomen door pimpelmezen, koolmezen, boomklevers en zelfs een merel die amper door het gat past. Het nieuwbouwproject fase I en II is volledig uitverkocht, fase III zal komend weekend gebouwd worden.

Hopelijk werkt deze aanpak snel en kunnen we de overlast voor mens en dier beperkt houden.

Clubkampioenschappen Western

Vorig jaar ging ik met Lightning naar het EK in Kreuth. Dat was zijn laatste western wedstrijd en ondertussen zijn we ook gestopt met de extreme trail wedstrijden. Ik zag er vorig jaar als een berg tegenop om met de jonge paarden aan de slag te gaan om met hen te bereiken wat ik met Lightning allemaal kon. De moed zonk me in de schoenen. Ik zag het absoluut niet zitten om met nerveuze Roxy zo'n reis te ondernemen en zag me niet met haar over zo'n wedstrijdterrein lopen.

We trainden ondertussen rustig verder, gingen in mei en juni (steeds met 3 man sterk) naar kleinere wedstrijden in de buurt en pakten af en toe een training mee. Gisteren ben ik met Roxy naar de Clubkampioenschappen in Houthem geweest. Alleen, zonder enige stress of problemen en dat terwijl ze nog maar twee jaar oud is. Ze had voor het eerst geen bulten van de stress en leek het wel gezellig te vinden met al die paarden daar. Ik besefte pas op de terugweg dat we nu al deden wat vorig jaar nog onmogelijk leek. Goed, het was geen Kreuth, maar dat komt wel ooit.

Roxy's 1e keer op wedstrijd

We hadden alles al vooraf geoefend... wassen, deken, verzorgen, de proefjes, reizen, vreemde omgevingen, andere paarden... en met relatief weinig zenuwen, gingen we met drie man sterk (je weet maar nooit of ik morele steun nodig heb) naar Someren in april. Er was een Quarter Horse show die ook All Breed klassen uitschrijft, waardoor het een mooie kans is om relatief dicht in de buurt te gaan oefenen. Vorig jaar zijn we met Vicky naar dezelfde show geweest. Someren is een prachtige, ruime locatie met goede faciliteiten, ook voor grooms.

Jakkie, Roxy, je bent helemaal vies!

Roxy was braaf op de trailer, al kun je op de monitor goed zien dat ze bang is: grote ogen en neusgaten, hoofd in de lucht en regelmatig hinniken. Ze doet echter niks. Eenmaal daar aangekomen had ze zich vreselijk vies gemaakt met dikke diarree onderweg. Gelukkig hebben ze daar een warm water douche voor de paarden. Dat was even eng, maar het lukte om haar weer mooi schoon te krijgen. Ze had (net als de vorige keer op de clinic) weer wat bulten van de stress, maar veel minder. We hadden een stal gehuurd, waardoor ze daar even kon bijkomen en kon wennen aan het hele gebeuren. Ze had al snel ruzie met de buurman en maakte een kras op de stal.

Wat wordt ze groot!

Daarna gingen we even opwarmen, wat stappen en draven in de inrijhal en de grote buitenbak. Roxy was braaf en zette geen stap verkeerd. Ze luisterde goed en gedroeg zich precies zoals thuis, alleen droeg ze haar hoofd iets hoger: een beetje stress.

De proef deed ze erg braaf. Er waren een paar kleine puntjes, zoals het enge juryhuisje en ik haalde de bochten niet in draf. Ze haalde 63,5 punt en een derde plek achter twee ervaren combinaties. Daarna ging ze nog even in de stal, en was inmiddels ook akkoord met haar buurman.

We hadden gehoopt dat ze op de terugweg zou slapen vanwege alle indrukken, maar dat bleek niet zo. Ik kreeg de indruk dat de stress zich alleen maar ophoopte en besloot om naar oplossingen te gaan zoeken. Ze zal er uiteindelijk wel aan wennen om mee op de trailer te gaan, maar zulke stress is niet nodig. Ik vond kruiden die haar zouden helpen om wat stabieler te worden, dus die proberen we nu. We hadden gepland om vandaag naar Ravenswaaij te gaan voor een grotere show, maar we hebben geen haast. Het EK hebben we al van de lijst geschrapt, dus we doen het lekker rustig aan. De volgende show is weer in Someren, op 2 juni. Één stap tegelijk...

 

 

Check out my t-shirt! 

Misty

Weer glans op de vacht

Waar zal ik beginnen? Misty heeft twee bewogen jaren achter de rug. Het ging niet goed met haar. In december 2016 werd ze aan sarcoïden geopereeerd. Het herstel hiervan ging vlot. We hadden haar na de geboorte van Roxy niet opnieuw laten dekken omdat ze wel een jaar pauze mocht. Meningen van anderen waren erover verdeeld. Het zou niet goed zijn voor een oudere merrie en we zouden haar niet meer dragend krijgen.

In het voorjaar van 2017 zou ze opnieuw gedekt worden. Ze kwam na de operatie echter niet weer lekker in haar vel en ondanks 5 pogingen werd ze niet dragend. Ze liep ook erg slecht en leek depressief. Zou het slecht lopen van de lichte bevangenheid komen die ze ooit had? Dat was echter al in december 2015 geweest! We lieten een dierenarts komen, haar bloed onderzoeken, de osteopaat en de tandarts komen, maar Misty knapte niet op en we konden niks vinden. Het was zo erg dat ik besloten had dat als we haar deze zomer niet gezond kregen, we haar zouden laten inslapen. We probeerden toch maar om haar te laten dekken, misschien zou ze daarvan opknappen en als ze  niet gezond was, dan zou het toch niet lukken.

Wonder boven wonder knapte ze een week na de dekking op. Ik wist toen nog niks, maar je kon het zien. Ze begon weer te lopen en ging zelfs mee op wandeling. Ze ging zich om Roxy bekommeren en voegde zich weer bij de andere paarden (ze hield zich veel afzijdig). Haar vacht begon weer te glanzen. Na twee weken gingen we op controle en de dierenarts zei meteen "wat ziet ze er goed uit"!. Zij ziet honderden paarden, dus het moest wel opvallen. Ze was 18 dagen drachtig.

We juichen nog niet te vroeg, ze is de miskraam fase nog niet voorbij. Eind mei gaan we voor de 6 weken scan.

Nog een opvallend iets, is dat ze altijd veel last van hoefzweren had. Toen ze niet drachtig was en zo slecht in haar vel zat, had ze er nauwelijks last van. Nu ze weer drachtig is, heeft ze weer een hoefzweer.

Update Baby

Hoe is het nu afgelopen met Baby, de Quarter Horse merrie die bij ons zou komen logeren en die we zouden laten dekken? Ze kwam bij ons voor het geval Misty niet dragend zou raken. Baby is een gezonde merrie van 5 jaar oud, en ze zou "natuurlijk" gedekt worden, dus die zou zeker dragend worden.

We hadden de hengst Third Hot Step voor haar uitgezocht. Hij is een Quarter Horse die goed bij haar past. Een Paint durfde ik niet aan omdat ik de hengsten die ik bemiddel niet bij haar vind passen en omdat ze zelf geen wit heeft. Ze heeft zelf geen kampioenen voortgebracht en is nog niet gereden, dus als we daar een effen Paint uit zouden krijgen, zou dat moeilijk te verkopen zijn. Deze hengst staat toevallig in Nederland (Ede), dus op 2 mei reden we erheen met een hengstig wordende Baby.

Baby deed het goed onderweg, maar was daar erg uit haar doen. Na een week was ze nog niet in de hengst geïnteresseerd en ze werd gescand. Na twee weken bleek dat ze een "bloed-ei" had. Dit is een eitje dat in plaats van te springen, zich vult met bloed en niet zomaar verdwijnt. Ze worden dan niet meer hengstig en dit kan tot 100 dagen duren. We willen haar uiteraard niet onnodig lang daar laten, dus werd ze ervoor behandeld. Nu is het afwachten....

Third Hot Step in z'n dagelijkse kloffie

Baby

Roxy op dieet

Roxy groeit (gelukkig) niet meer zo hard en is wat lui aangelegd. In combinatie met voorjaarsgras is het geen verrassing dat ze te dik aan het worden is. Maar hoe zet je één paard uit een kudde op dieet?

Aan de wandel! 

Ik vond draven aan de hand een goed plan, dus nam ik haar mee met Lightning. Die lieverd zet geen stap verkeerd al liep hij vanavond helaas kreupel. Het rondje werd niet zo groot, maar dat was prima, ik ben zelf ook niet elke avond even dapper 😉, maar we hebben het wel weer gedaan.

Roxy zet zelf trouwens ook geen stap verkeerd. Ze pikt het zo snel op. In het begin liep ze wat te duwen. Even een tik met mijn voet en ze deed het niet meer. We hebben onderweg ook van kant gewisseld, dat kent ze nu ook. Verkeer is geen probleem meer, al was een motor toch wel erg eng (ondanks dat de berijder erg veel rekening met ons hield). 

Elsa maakt zo'n drama als we weg zijn, die hoeft niet mee aan de hand...

The Happy Couple

Het was alweer een tijd geleden dat we een buitenrit gemaakt hadden en tot Lightning's grote verrassing, stapte Lala ineens de oprit op! Ze werd uitbundig begroet.
Het was een van de eerste warme lentedagen en we besloten het hernieuwde zandpad te proberen dat langs de Geleenbeek loopt van Schinnen naar Vaesrade. Het is 1,5 kilometer, joepie! Lightning was voorwaarts, had geen last van zijn normale "kwalen", stapte actief over losse steentjes en we reden 16 kilometer.

Een geluk bij een ongeluk

Onze fokmerrie Misty wordt langzaam ouder en vorig jaar kregen we haar niet dragend na een jaar pauze. Dat betekent al twee jaar geen veulen voor onze kleine fokkerij. Het is voor de hobby, dus het is geen drama, maar we willen toch graag weer een veulentje. Ik ben bezorgd dat het dit jaar weer niet lukt. Daar is geen reden toe, behalve dat ik me graag zorgen maak.

Een paar weken geleden hadden we de kans om een hele leuke merrie te kopen voor een leuke prijs. Ze was al dragend, dus we zouden dan dit jaar toch een veulen hebben. Ze was mooi, goed gebouwd, goede bloedlijn, Paint en Quarter Horse geregistreerd en super lief. Haar veulens zijn ook erg mooi. Ik viste naast het net, ondanks een afspraak tussen de verkoper en ik. Ik baalde er erg van, nu nog steeds. Ze is namelijk naar een handelaar gegaan. Zo jammer. Ze had de kudde hier mooi kunnen aanvullen. Misty is nogal een 5e wiel aan de wagen met een speelse "hengst" en twee kleintjes in de kudde.

Het zou een flinke uitbreiding betekenen... stel beide dames zouden dragend worden... dan hebben we er over anderhalf jaar 7. Slik. Dat was niet zo slim... Roxy dan toch maar laten dekken? Nee, ik vind haar te jong... Tot ik op het geniale (ahum) idee kwam om een merrie te leasen. Als Misty dan niet dragend zou raken, dan kunnen we in ieder geval verder.

Toevallig gaat een vriendin, die Quarter Horses fokt, het rustiger aan doen en vroeg of ik tijdelijk plaats had voor een van haar merries. Ja, dat heb ik wel! Het is een merrie die voldoet aan het plaatje "het voorbeeld van een Quarter Horse". "Gewoon een goed paard". Best bijzonder, want ze hebben allemaal wel wat. Dit is een correct, vriendelijk paard dat gezond is en niks op aan te merken.

Binnenkort komt "Baby" zoals ze genoemd wordt, onze kudde tijdelijk verkennen. Het is de bedoeling om haar te laten dekken. Daarna zien we verder.

Aan de wandel

Een van de eerste keren met Elsa. Toen vond ze het nog leuk.. al snel daarna begon ze met allerlei acties om te proberen wat er zou gebeuren. Wandelen met haar is nu een uitdaging, zoals met alle jaarlingen tot nu toe. We houden vol en het zal wel een keer betere. Ze is gelukkig erg klein, waardoor ze niet boven je uit steigert....

Als je dan terug bent van zo'n spannende tocht, ben je erg moe....

Voor het eerst zover gekomen zonder paniek!
Roxy blijft luisteren en is heel braaf, maar erg bang. 

Hier vindt ze het nog leuk...de tweede keer.

(Ik lig een beetje achter, deze wandelingen vonden plaats op 3 februari...)

Voetbalteam

In eerste instantie was Elsa het meest geïnteresseerd, maar dat was snel over. Toen kwam Roxy eens kijken die al snel doorhad dat ik haar beloonde als ze ertegen duwde. Dat was een leuk spelletje! Het loopt bij ons af, waardoor de bal wegrolt, dus ik moet er wel bijblijven. Het lukte Roxy toch om de bal tussen Elsa's benen te schoppen. Ze stond net in een hoek waardoor ze van schrik maar met vier benen de lucht in ging! 

Om het uitleggen van de spelregels iets vlotter te laten gaan, had ik een paar snoepjes gepakt. Dit had Lightning wel door en dit leverde dit leuke plaatje op! Lightning ging spontaan zijn ooit met snoepjes aangeleerde oefeningen uitvoeren, maar dat van de bal snapte hij niet. Niet erg, het is toch voor schriktraining van de veulens... Misty kijkt op afstand toe, ze vindt de bal eng en doet sowieso nog steeds nergens aan mee. 

(Januari 2018, ietjes later pas geschreven....)

Zorg dat je paard het antwoord weet voor je de vraag stelt

Dit is een van de speerpunten van de werkwijze van Warwick Schiller, waar ik graag iets van "leen". De training van vandaag was een mooi voorbeeld. Elsa en Roxy kregen voor het eerst een deken op. "No biggy", denk je misschien, maar realiseer je een wat een paard daar allemaal voor moet kennen?? Om nog maar te zwijgen van de harde wind die over ons erf waaide....

De deken knispert en wappert en wordt er met een zwaai opgegooid, er worden clips rond de benen en buik gedaan en klittenband vast (en weer los) gemaakt. Bovendien sluit het ze helemaal op. Nu kennen ze beiden al heel veel. Met van alles in hun buurt zwaaien zijn ze gewend, aan de binnenkant van de benen aanraken en onder de buik zijn ze gewend en klittenband ook. Het waren een aantal dingen tegelijk, maar het was niks nieuws. Dat bedoelt Warwick daarmee. Leg geen deken op (behalve op hoop van zegen), als je paard die dingen die erbij horen niet kent. De dames kenden het allemaal al, dus was de deken eigenlijk een overbodige training, maar wel een mooie bevestiging van wat ze al kennen. Beter een tussenstapje te veel dan te weinig.

PS ik heb ze niet gepoetst, het duurde al lang genoeg met de hoeven kappen erbij

Eerst de zachte deken

Dan de knisperende regendeken

Nog een oefening, voor de eerste keer bandages om. Je weet
maar nooit waar dat ooi een keer goed voor is. 

Wow, ik heb iets aan waar ik in kan bijten, joepie!

Afgelopen weekend met Elsa op pad en de bandages om. Boeie! 

Logo

Een tijdje geleden bedacht ik me dat de "fokkerij" wel een naam mocht hebben. Het is wel erg bescheiden met 3 veulens in 5 jaar, maar dat mag de pret niet drukken. Al snel kwam Dutch Mountain Ranch in me op, we wonen immers bovenaan de Bergstraat in een heuvelachtige streek. Eerst vond ik dat Ranch wel een heel groot woord was, maar ik heb in Europa al kleinere "Ranches" gezien en "Stables" hebben we niet en willen we niet, dus "Ranch" mocht blijven. Trots ben ik namelijk wel op ons stekkie :).

Uiteraard hoort bij een Ranch ook een brandmerk, of logo. Ik denk niet dat de paarden het brandmerk snel zullen dragen, maar de rest kunnen we er wel mee versieren! Het duurde even voordat ik een ontwerper had gevonden die in mijn smaak iets kon maken (kritisch als ik ben) en toen was ik weer niet blij met mijn eigen idee. Tja.... Ik wilde er namelijk graag een D en een M in zien. De R hoefde niet per sé. Ik bedacht iets met twee heuveltjes die dan op een D en een M leken en het werd zo nadat de ontwerper het gemaakt had:

Het was me te "camping" en te weinig "paard" en we gingen opnieuw naar de tekentafel.

Het was de bedoeling om er ook iets van paarden of western rijden in te herkennen, maar geen bitten, sporen of hoefijzers, het mocht iets unieks zijn. Ineens hadden mijn vriend en ik een ingeving! In een M kun je ook een cowboyhoed zien (of andersom).... Dit is het resultaat en ik ben er heel blij mee. Het is precies wat ik zocht en geeft weer hoe ik het hier zie: een vrolijke cowboy/girl! De hoed is de M en het gezichtje de D op z'n kant. Beetje fantasie...

Met dank aan Edgar Spekman voor het maken van het logo en zijn geduld.

PS de website is in ontwikkeling, ahum. Wat daar ontzettend leuk aan is, is dat ik ALLE foto's doorgekeken heb om leuke eruit te zoeken. Wat hebben Lightning en ik een hoop herinneringen!