Hooi, hooi en nog eens hooi

Deze roosters hebben mazen van 5cm, de helft kleiner dan de roosters van nu. De reden is simpel: ze eten te veel hooi. Ik wil ze graag continue van ruwvoer voorzien, maar geen spekvette paarden. Daarom voer ik twee keer per dag. Liever had ik dat ze er langer over deden, zodat ook de lageren in rang de kans krijgen om op hun gemak te eten.

Even was ik bezorgd dat deze mazen te klein zouden zijn. De foto is van de ochtend erna!

Chaos

De werken voor de paddock en rijbak zijn begonnen....

Dit was dinsdagochtend, vóór het begon te regenen...
De wei is inmiddels onherkenbaar nadat deze zandwagen af en aan reed en we lopen op onze tenen door het vers aangestampte zand om tot bij de paarden te komen. Het is één grote blubber, maar ik ga ervan uit dat deze mannen weten wat ze doen. Ik hoop dat ze weten wat ze doen...

Cursus hoefbekappen

Afgelopen zaterdag deden Lightning en ik mee aan een cursus hoefbekappen. We meenden niet op één dag gediplomeerd hoefsmid te worden, maar ik wilde graag wat meer leren over hoeven en de cursus is bedoeld om de hoeven bij te houden tussen de kapbeurten van de smid in.

De cursus werd gegeven door Emma Arblaster bij Equimotion. We begonnen met theorie over de botten, pezen, zenuwen en bloedvaten in de hoef, gerelateerd aan de functie. Er werd vanuit mechanica gekeken waarom hoeven werken hoe ze werken en waarom ze de bepaalde ideale vorm zouden moeten hebben. Ook de oorzaken van veel voorkomende hoefproblemen werden besproken. We hadden als voorbeeld een kadaverhoef met een lichte hoefbevangenheid die met juist bekappen weer goed in vorm komt. Zelf  Het was erg leerzaam!

Na de lunch gingen we zelf aan de slag met onze paarden. Lightning was na 5 weken alweer aan een kapbeurt toe en het was duidelijk te zien dat hij neigt tot lange tenen en dikke steunsels. De cursus leert je conservatief te zijn waardoor de kans erg klein is dat je (onherstelbare) schade toebrengt, terwijl je toch helpt om de hoeven gezond te houden.

Zelf bijhouden deed ik af en toe al, maar een beetje theorie erbij kennen is echt wel zinvol. Het maakt me een stuk zekerder :). Ik had nog een reden om erg geïnteresseerd te zijn... Misty heeft namelijk twee platvoetjes die voornamelijk in de breedte groeien. Dat maakt dat haar hoeven standaard te kort zijn en ze snel erg gevoelig loopt. Galen (een oude vriend van Lightning) heeft ook een platvoet. Althans, hij hàd een platvoet. Door zelf wekelijks bij te vijlen heeft zijn eigenaresse de vorm helemaal goed gekregen. Dat zag ik ook wel zitten.

Lightning heeft weinig problemen met zijn hoeven. Hij is erg gevoelig is op stenen en heeft erg vaak hoefzweren, maar hij heeft een normale vorm. Daarom ging hij mee als proefkonijn. Ik moest maar eerst oefenen op iets dat normaal werkt.

Onder toeziend oog van Emma vijlden de eigenaresse van Galen en ik samen zijn hoeven. Het is best zwaar, maar Lightning gedroeg zich als normaal: een perfect, zij het nat geworden, model. In vergelijking met voorheen, maakten we zijn hoeven iets ronder en haalden zijn steunsels wat meer weg. De vorm verraadde dat die sterk groeiden en dit was een mogelijke oorzaak van de zweren. Het is nu aan mij om die wekelijks weg te halen in plaats van om de 6 weken.

De grootste verwondering kwam pas achteraf. We gingen nog een klein rondje lopen met Galen en Lightning. Hij stapte heel goed door, maar dat kan veel redenen hebben. Het bijzondere was dat hij ineens over steentjes liep. Ik ging zelf al automatisch aan de kant, ervan uitgaande dat hij opzij zou gaan voor de steentjes. Heel bijzonder! Ik ga zijn hoeven nu vaker bijhouden en hoop dat hij dan niet meer zo gevoelig loopt!

Ik vond nog wat informatie op internet over waarom het een goed idee is om zelf de hoeven bij te houden tussen de kapbeurten door:
http://paardenhoeven.info/de-5-sleutels/bekappen/

Een paar foto's:

Tekenen wat eraf mag

Doen we het goed zo?

Paard denkt er het zijne van

Vele handen maken licht werk

Best netjes na wat hulp van Emma

Braaf paard

Foto's door Equimotion

Jeuk

Op advies van de dierenarts was ik Lightning's "gereedschap" af en toe. Helaas helpt dat niet. Heeft iemand tips wat te doen met een ruin die jeuk aan zijn zaakje heeft?? Ik vermoed dat het de huid aan de buitenkant van de koker zelf is. Zinkzalf of vliegencrème (tegen de knutjes) helpt ook niet....

Nachtschade

Met de karren tegelijk heb ik het dit jaar uit de weide gehaald; nooit eerder was het zo erg!


Wat is (zwarte) nachtschade en waarom is het gevaarlijk?

Nachtschade is een geslacht van planten waaronder ook tomaten, aardappels en aubergines vallen. Alle nachtschades zijn giftig! Het gif is de reden dat je van tomaten alleen de rijpe rode vruchten kunt eten, je aubergines eerst moet bakken en je groene aardappels niet mag eten.

Het gif waar het om gaat is solanine. Solanine is de natuurlijke verdediging van de plant tegen schimmels en andere indringers.

Ook bij de zwarte nachtschade die bij ons overal voorkomt, is het gifgehalte in de onrijpe groene bessen het hoogst. Normaal gezien zullen dieren de planten niet eten vanwege de zeer bittere smaak (denk maar aan de geur die stengels van tomaten op je handen achterlaten). De bessen laten ook een brandend gevoel na in de keel, waardoor je hooguit een paar besjes zult eten.

Na het eten van een te hoge concentratie solanine treden er darmklachten en neurologische verschijnselen op na ongeveer 10 uur die zelfs dodelijk kunnen zijn. Er is geen tegengif bekend en behandeling is puur symptomatisch. Meestal zijn de verschijnselen weg na 24 uur.

Normaal gezien zal het voor de paarden geen problemen opleveren, maar voor de zekerheid heb ik de planten toch verwijderd.

Holistisch paardrijden?

Dit stukje heb ik een tijdje geleden al geschreven na aanleiding van een bezoek van deze zomer aan de goeroe van het recht richten: Antoine de Bodt, in een poging het een plaats te geven.

Holistisch paardrijden? De ene trainer richt zich op Horsemanship (Ray Hunt etc.) en een betere band met je paard door te trainen vanuit het gezichtspunt van het paard (GEDRAG t.o.v. MENSEN), de ander kijkt puur naar hoe het eruit moet zien (TECHNIEK), nog een ander richt zich op de ruiter bij bijvoorbeeld centered riding (RUITER) en dan nu de missende schakel?: kijken naar de manier van bewegen van het paard (GEZONDHEID).

Ik ben ervan overtuigd dat bijvoorbeeld Antoine de Bodt, waar ik bij Galen mocht kijken naar zijn training in recht richten, die andere drie aspecten in orde heeft. Hij is zich daar dan òf niet van bewust, òf hij vindt het niet belangrijk om over te dragen. Ik weet ook zeker dat de paarden van mijn instructrice bijvoorbeeld perfect recht gericht zijn, ondanks dat zij zich richt op techniek en ze nog nooit bij Antoine was. Zij rijdt zeker centered en zal een paard nooit kwaad doen. Toch is er geen trainer die het allemaal aanbiedt.

Èn er is nòg een aspect dat ik mis: de aard van het paard! Wat bedoel ik daarmee? Hoe is je paard van nature? Hoe gedraagt hij zich als jij er niet bij bent? Paarden ervaren de minste stress als ze in kudde verband op een wei mogen staan (bijvoorbeeld). Let ook tijdens het rijden goed op de signalen die je paard geeft: zwiept hij met zijn staart, is er verzet, etc.? Ik moet zeggen dat er daar wel wat aan schortte: de paarden stonden alleen in een weitje of stal en de paarden daar vertoonden toch wat “probleemgedrag”: heen en weer rennen in de wei, hinniken, nerveus met de mond onder druk van de sperriem, etc.

Nu ik dit allemaal opschrijf, valt het kwartje: bekijk het vanuit de WETENSCHAP! Ik wilde eerst schrijven dat als je al de vier de schakels die ik hierboven beschrijf in orde hebt, je alles voor elkaar hebt. Ik dacht inderdaad de ontbrekende schakel gevonden te hebben. Toen besefte ik dat geen enkele van die aspecten zich afvraagt hoe het paard in wezen is, zelfs die van Horsemanship niet. Ook Ray Hunt’s paarden stonden soms alleen in een paddock! En ook hij vroeg zich niet af of het zadel wel paste. Hij had zoveel gevoel voor paarden dat hij automatisch reageerde op stress onder de man, maar wist niet waaròm zijn paarden zo goed luisterden. Ik merk zelfs in de boeken van Marc Rashid, die de aard van het paard toch echt meeneemt in zijn training, dat hij af en toe de plank misslaat. Een paard dat als 3 jarige uit een kudde wordt gehaald op een wei van 25 ha en dan achterom alleen in een paddock komt te staan gaat in paniek raken. Logisch, toch? Geen wonder dat hij dan vreemd gedrag vertoont, daar is de door hem vermoede inteelt niet de oorzaak van. De wetenschap kan dat wel uitleggen. Die geeft ook bewijs van hun bevindingen en is vaak verrassend simpel. Wetenschap kan ook uitleggen waarom paarden leren zoals ze leren en als jij dat begrijpt, je ze ook alles kunt leren. Het risico van wetenschap is dat mensen afhaken bij het idee alleen al. Daarom kun je je ook niet veroorloven om alleen daarin te blijven hangen.

En dan ben ik toch weer terug bij af: blijf open staan voor alle aspecten! Zie wetenschap als een vijfde aspect of een die alles bijeenbrengt: het doet er niet toe. Het gaat erom dat als we met z’n allen proberen te blijven leren, het onze paarden ten goede zal komen. We willen toch het beste voor ze? Een natuurtalent zal ik niet worden, maar meer dan het blijven proberen kan ik niet voor ze doen!

Het wordt tijd voor mijn eigen aspect: het filosofische!
(Nu haken er lezers voorgoed af ;p)

Eetgewoonten

Mandje een maatje groter voor ons logeerveulen Nadiehtje: handig om te vullen met water en over het mens te kiepen....

Het is veel gezelliger om samen met Furi te eten. Ze loopt hier helemaal heen met haar mandje vanuit de wei.

Vindt Furi het ook goed als ze mee hooi wil eten?

Vicky mag dat, maar Nadiehtje nog niet!

Nadiehtje is wel handig.

Vicky ook!!

Pakken wat je pakken kan :)

Carte blanche

Een paar weken geleden schreef ik over de ruil van grond met onze buren. Dit betekent dat we binnenkort we een nieuw stuk grond ter beschikking krijgen. Ons oude stekje leveren we in: ons paardenparadijs. Wij hebben 80m2 schuilstal, bomen, hagen, behoorlijke hoogteverschillen en verschillende stukken. Hierdoor is het voor de paarden een natuurlijk en afwisselend landschap. Dat ik daarvoor een stukje lopen moest vond ik geen probleem, fitness inbegrepen!

Ons nieuwe stuk is saai: het is grotendeels vlak en er is buiten gras, gras en nog eens gras, niks te beleven. Ik wil daar graag verandering in brengen: work in progress ;). Het houdt nooit op :p.

Eerst werd de nieuwe schuilstal gebouwd. Deze staat in de voormalige rijbak achter het huis, als verlenging van de carport. Dat mag van de gemeente. Daarna komt er een nieuwe omheining om het gebied heen. Enerzijds wil ik graag voor ieders veiligheid een “heras”-hekwerk met een dikke meidoorn haag, anderzijds is een houten/stalen omheining meer open en mooier en houdt zo’n haag een lading insecten vast waar je in de lente, zomer en herfst niet vrolijk van wordt.

Een tijdje geleden kwam ik informatie tegen over Paard & Landschap van de KNHS en ook mijn studie heeft me iets geleerd over landschapsbeheer. Als kers op de taart heeft IKL nu een actie om voor een gunstig tarief inheemse (fruit)bomen, struiken en hagen te planten.

Het wordt uiteindelijk een hek van gaas met de meidoorn ervoor. Binnenin komen geen hagen om het karakter voor de paarden open te houden. We gaan een aantal gezonde bomen planten, zoals kersen, pruimen, een es, een wilg, een linde, berken, een eik en hopelijk een populier. Walnoten, appels en een peer staan er al. Verder komt er voor de afwisseling en biodiversiteit een struikgewas.

Het wordt mooi voor de paarden, mooi voor de ecologie en mooi om naar te kijken!

Ook de rijbak wordt opnieuw aangelegd, maar gelukkig is dat op een hoog gelegen stuk niet zo'n probleem. Met de vrijgekomen grond komt er een heuvel of graft. De huidige rijbak wordt paddock en krijgt grasroosters met zand. Het moet stabiel zijn, goed afwateren maar de hoeven niet te hard slijten. Beton was voor ons geen optie en alleen zand wordt binnen de kortste keren een zooitje met 5 paarden (soms zelf 6). In de schuilstal leggen we de rubber matten terug op de kunststof pallets: altijd droge voeten. Zowel in de stal als op de paddock zelf komt een ligplek van stro, respectievelijk zand.

Het heeft een hoop voeten in de aarde gehad, maar het is erg leuk om dit helemaal nieuw in te richten. Nog een paar weken en dan kunnen de paarden er lopen.


PS: tijdens het zoeken naar allerlei informatie kwam ik nog iets tegen dat interessant kan zijn als je je paarden een schuilgelegenheid in de wei wilt geven:
https://www.knhs.nl/media/1511/brochure-schuilstallen-in-het-buitengebied-1-1.pdf
Als je een schuilstal in je wei wilt maken en je maakt je zorgen of het mag of niet, dan geeft deze folder je tips over hoe je het kan aanpakken.