Verlichte zit ontdekt!

Dit klikt misschien heel raar, maar deze vaardigheid behoorde nog niet tot mijn kunsten! Nooit engels gereden, nooit in een manege opgegroeid - tja... Ik wist natuurlijk wel wat het was en waarvoor het diende, maar het lukte me toch nooit en niemand leerde het mij. In western niet echt gebruikelijk en volgens mij zonder kniewrongen niet echt makkelijk.

We waren onderweg van Houtem naar Valkenburg en de paarden waren de hele weg al heerlijk ontspannen. Ze liepen een lekker tempo en we draafden heerlijk door de velden. Op een pad waar het nog even kon voordat we door Valkenburg moesten, volde Lightning Lala die het nodig vond om precies onder de bomen door te gaan. Normaal ontwijk ik die liever omdat ik niet zo buigzaam ben, maar ik was te laat en moest bukken. Ik ging zo half een beetje staan om onder die boom door te kunnen en ineens voelde ik het! "Hey, dit gaat lekker!", riep ik uit, "ik veer helemaal mee met hem en het hobbelt niet hard". Lala's ruiter kijkt om en roept terug "dat is verlichte zit, gekkie". "OH?????" "In galop gaat dat nog veel makkelijk", en weg is ze. Wat een openbaring :). "Kon jij dat niet? Daar gaat je paard je dankbaar voor zijn!".

Toen had ik natuurlijk wat ontdekt! Na Valkenburg ging ik alleen verder, (Lightning moest nog wel even roepen naar Lala en was even ondeugend), maar er waren nog een paar veldpaden te gaan. Hop, galop - en ja hoor, dat gaat lekker. Ik had zelfs zijn manen vast en de teugels los. Ik voelde me net zo'n jockey. Alleen door het gras ging het niet zo fijn en ben ik maar gaan zitten.

Impulsief

Zaterdag voelde Lightning erg stijf nog met rijden. Ik had tot 's avonds gewacht zodat de verdoving zeker uitgewerkt was. Impulsief besloten naar buiten te gaan met Luna mee. Die stond al klaar, dus paard uit wei geplukt en zadel erop gegooid. Geen schoenen aan, niet gepoetst en zelf ook vergeten mijn laarzen aan te doen. Net een echte boscrosser ;). We zijn even een klein blokje om gegaan en daarna heb ik nog in de bak verder gereden. Mijn laarzen hebben nogal een dikke zool en met de schoenen die ik aanhad, waren mijn beugels te lang. Dan maar zonder beugels rijden. Dat is toch altijd even een goede oefening en ik had flinke spierpijn van het lichtrijden! Arm paard....

Tandarts

Het arme paard! Hij is door een slechte ervaring in het verleden erg bang voor de tandarts. Hij moet dus verdoofd worden. Aangezien ik dat (verdoven) alleen door een dierenarts laat doen en niet door een tandarts, heb ik deze keer een dierenarts laten komen die tevens tandarts is: Bob van der Heijden. Lightning werd verdoofd, maar al snel bleek dat niet voldoende en kreeg hij er nog iets bij. Dat had weer tot gevolg dat hij erg ver weg was. Hij bleef staan, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Nadat de dierenarts weg was, mocht hij niet eten todat hij goed wakker was. Hij had er zelfs geen interesse in. Na anderhalf uur ben ik voorzichtig eens met hem gaan lopen in de wei. Zijn maatje Klavier maakte er misbruik van en begon te pesten. Lightning had nog weinig coordinatie en ik moest opletten waar we liepen. Ik heb zelfs in de wei gezeten terwijl hij zijn hoofd op mijn knieën legde! Toen hij langzaam een beetje wakkerder werd, ben ik naar de bak gelopen en heb hem daar even ingezet. Toen rondjes rond de weiden gelopen. Toen ze de merries ging binnen zetten en die allemaal begonnen te rennen, werd hij langzaam wakker! Uiteindelijk heb ik 2,5 uur met hem gezeten en gezeuld voordat ik vond dat hij voldoende wakker was om weer zelfstandig in de wei te lopen.

Stofwolk boven Hulsberg

Voor de verandering in de buitenbak in het bos in Hulsberg gereden. Hij is dan lekker voorwaarts. Eens wat anders.

Weekendje "knallen"

Nou ja, knallen is een groot woord. En de meesten zullen zeggen dat het niet echt hard ging. Maar we hebben onze grenzen weer een beetje verlegd. Langzaamaan krijg ik meer vertrouwen dat ik toch wel blijf zitten als het eens iets harder gaat. En dat dat ook best wel erg leuk is.

Zaterdag zijn we met de koets geweest. Hij was weer behoorlijk rustig. We kwamen op een T splitsing een bekende paard/ruiter combinatie tegen, net voordat er een lang veldpad begon. "Laat maar eens zien", zei ze. Ik kan me dan achteraf niet eens herinneren wat ik anders doe dan normaal, maar ik spoor hem aan en hij vliegt in galop weg. Hij trekt zijn rug even hol terwijl zijn hoofd de zon opzoekt, dus ik moet hem even corrigeren, maar dan mag hij weer gáán. Met de koets heb ik daar minder moeite mee. Hij blijft fijn controleerbaar en het andere paard galoppeert vrolijk met ons mee. Aan het einde van het pad blijkt dat hij een van zijn achterschoenen uit heeft geschopt die nog rond zijn been bungelt. Waarschijnlijk de reden dat hij even gek deed. We waren toch bijna thuis en we gaan op 3 schoenen verder.
Na het uitspannen bind ik hem altijd aan de trapleuning van het huis waar de koets woont, en omdat we in de schuur staan te sukkelen met de koets, merken we niet dat hij zich los heeft gemaakt. Hij staat gewoon nog op de stoep te kijken. Braaf hoor, gelukkig liep dat goed af - voor hetzelfde geld was hij vast de weg op en terug naar huis gelopen.

Zondag mocht hij, tot zijn grote vreugde, weer met Beau mee. Zij wordt al een echt buitenpaardje. Vandaag waren losstaande paaltjes eng voor haar en schapen nieuw. Even aarzelen, maar geen problemen. We trokken naar het plateau Nuth, waar meer en langere veldpaden zijn, zodat we een beetje door konden rijden. Lightning galopeert te langzaam voor Beau, maar ze mag hem gewoon inhalen. Fijn dat we dan ieder ons eigen tempo kunnen blijven rijden. Het gaat lekker en als ik Beau soms achter me hoor lopen, ga ik steeds een beetje harder. Helaas heeft hij dat snel door en wilt weer zelf tempo en gang gaan kiezen. Beau mag er dan even niet meer langs! Dat geeft mij weer trainingsmogelijkheden en we laten Beau ver vooruit gaan. Al gauw is het goed en luistert hij weer naar mij.

Goed gereden

Ja, alweer! Gisteren was ik de sleutel van mijn kast vergeten en na wat grondwerk heb ik het touw aan de bovenste gaten van het halster geknoopt en ben erop gaan zitten. Dat viel mee en ik kon aardig wat oefeningen doen.
Vandaag heb ik weer goed doorgereden. Ik had ook een balk neergelegd en allerlei oefeningen door elkaar en veel overgangen. Hij liep echt makkelijk en voorwaarts. Toen even pauze en staan kletsen. Het was net alsof zijn spieren bevroren waren en hij was niet meer op zijn achterhand te krijgen. Daar heb ik dus weer van geleerd.... je blijft leren met ze - soms is dat geweldig en even zo vaak ook niet!

Goed gereden

Gisteren hadden we eindelijk een dag waarvan ik kon zeggen "we hebben lekker gereden". Ik had inwendig de knop omgezet en had precies in mijn hoofd hoe het eruit moest zien en hoe het moest voelen. Ik had geen zin om in de bak te duwen aan 450 kilo "geen zin" en het waaide flink, dus ik ging met hem naar buiten. Bewust de paden opzoeken waar hij in gespannen race draf gaat. Goed meebewegen en rijden met dat beest! Ik was voor de verandering eens geen dood gewicht. Dan schrikt hij nergens van. Hij stapte ook netjes door met grote passen. Ook in draf liep hij netjes. Af en toe verzamelen als hij erg ging doorhangen. Totdat ik een hoek omga... Hij halveert zijn paslengte, verdubbelt zijn snelheid en drukt zijn rug weg. Ik pak hem meteen terug, maar dat helpt niet. Hij gaat wel trager lopen, maar trekt zijn rug nog steeds hol en blijft kort lopen. Dus ik duw hem met zit terug vooruit om zijn pas te verlengen en tilt tegelijkertijd met mijn hakken op. Dat helpt even, en dan probeert hij weer snelheid te gaan maken. Eronderuit lopen is het eigenlijk. Tegen het einde van de veldweg loopt hij goed. Zo gaat dit natuurlijk nog een paar veldwegen door, want ik wissel de gangen af. Steeds probeert hij het weer, maar steeds sneller en makkelijker komt hij weer terug. Ik heb het te lang toegelaten, maar gelukkig leert hij snel en kun je hem makkelijk heropvoeden. Als hij goed loopt, is hij ook goed te zitten - beter voor de ruggen van ons allebei! We hebben echt vooruitgang geboekt!