Voorbereiding wedstrijd

Gisteren weer vrijaf voor Lightning. Vandaag ook trouwens. Nu maar hopen dat het allemaal goed komt zaterdag en hij niet bij de voorkeuring al wordt afgekeurd. Afgelopen woensdag hebben we in de bak nog gewerkt aan soepelheid. Straks vast inpakken. We hebben een ervaren maatje voor de wedstrijd waar we ons in het begin een beetje aan kunnen optrekken, dus we staan er niet alleen voor. We zijn er helemaal klaar voor :).
En voor de kenners: we starten initiatie 1.

Vreemdgaan

Vandaag ben ik vreemd geweest. Ik heb rijles gehad op een ander paard! Een gangenpaard nog wel, meer precies de Tennessee Walking horse merrie Secret. Ik heb er erg veel van geleerd, meer over mezelf dan over Secret want haar geheime knoppen kon ik niet goed vinden. Ik was te afwachtend en zij stelde zich net zo op. Als ik met Lightning ga rijden heb ik een plan en ga ik ergens aan werken. Op Secret zat ik zo van “nou meid, laat me maar eens zien hoe dat werkt”. Nee, dus. Ik moest minstens net zo hard aan het werk! Ik heb ook ervaren hoe zeer je in gewoontes vervalt met je eigen paard. Doordat Lightning scheef bespierd is, heb ik me aangewend om dat te compenseren. Op Secret gleed ik er aan een kant af! Zo gewend meer druk op een kant te geven! Zo verkeerd. En “ontspan je bekken”. Oh ja, bijna vergeten. Paarden spiegelen ook zo mooi. Je kent de spiegel van je eigen paard en hij doet precies wat ik denk. Lightning laat zich nog wel eens voor de gek houden. Secret stelde daar twijfels bij. Heel open en heel eerlijk.

Het smaakte zeker naar meer, zo’n gangenpaard en ik ga binnenkort eens een buitenritje maken op Secret.

Hier waren we voor les: http://www.pleasuregaits.com/ en dit is Secret: http://pleasuregaits.com/Secret.htm
Sandra, bedankt voor de leuke ervaring. Ga zo door met je paarden, je doet dat goed!
Zie ook: ~ Pleasure Gaits' Blog ~: Vreemdgaan...

Pessoa

Deze week doen we wat afwisselende training als aanloop voor de wedstrijd van zaterdag. Gisteren was het weer eens tijd voor de Pessoa teugel. Dit in combinatie met de balkjes. Je zag zijn buik goed spannen, maar hij probeerde erg op het bit te gaan hangen waardoor ik hem steeds vooruit moest drijven. Dat maakte de ontspanning weer moeilijker. Toch ontspande hij zich vrij snel (in draf). Een ander nadeel van deze teugel is dat je ze niet kunt vast maken zoals je rijdt. Een voordeel is dan weer dat je als mens nooit zo consequent kunt zijn als een hulpmiddel dat nageeft als hij los laat.

Zondag

Zondagochtend lekker met Lightning en een van zijn andere vriendinnen Gina (ja, hij houdt er echt een harem op na) een rustige rit gemaakt door de velden van Spaubeek, Genhout en Schimmert. Prachtig weer, heerlijk zo paardrijden.
Zaterdag had hij vrij. Straks moet 'ie weer...

Nachtegaal?

Lala moest net even schudden! LOL

Lightning kijkt 'ns naar Lala""How you doin'?"

Afgelopen vrijdag zou de langverwachte tocht naar uitspanning de Nachtegaal in Meerssen plaatsvinden. Het paard stond klaar met zadel, schoenen en gepakte zadeltassen. Het onweer stond echter ook klaar. Nou zijn wij van ’n spat regen niet bang, maar een hagelbui op je donder als je 2,5 uur van huis af bent is geen pretje. Hij mag dan wel Lightning heten, maar van onweer hou ik niet. Heb hem er zelf nog niet naar gevraagd…
Dus paard weer uitgepakt. Mijn gezelschap voor onderweg en tevens berijdster van “Lala” kwam ipv de rit langs om wat grondwerk te doen met Lightning (als gewillig slachtoffer). Ondertussen scheen de zon. En balen dat wij deden dat we niet gegaan waren! Toen zijn we maar met de auto gaan lunchen bij de Nachtegaal, terwijl de zon bleef schijnen! Grmpf. Om een weekend depressie te voorkomen hebben we alsnog ons boeltje gepakt, paarden weer gezadeld en weer vertrokken! We lieten ons niet klein krijgen door dreigend onweer, toch? Omdat het al laat was geworden en niet te ver van huis te gaan, hebben we dan een rondje Valkenburg en Schin op Geul gedaan. Ook erg leuk en nog deels onbekend terrein. Mooi gebied daar bij die kastelen. Vooral spannend was die onverwachte spoorbrug. Ik kreeg het spaans benauwd, vooral omdat er ook nog een trein aan kwam. Lighting viel nog net niet in slaap, mijn held.
Het begon te regenen toen we thuis waren, onweer hebben we niet gezien…

Clinic Horsemanship - kritisch

Ik had het heldere idee opgevat om de ruiters op onze stal eens kennis te laten maken met de training van Ben (ja, ik ben fan, had je ‘m door?). Ik hoor zo vaak: mijn paard doet niet dit of dat, mijn paard wil niet dat, mijn paard kan niet zus of zo, enzovoorts. De instelling van Natural Horsemanship is dat je dat allemaal kunt oplossen, en dat het zeker niet aan het paard ligt.

Ben geeft geen lessen op locatie, en daar hebben we gelukkig een andere zeer gekwalificeerde dame voor. Alleen op een ander gebied. Ben werkt met probleemruiters, de dame met westernpaarden. Daarom dus een clinic. Nou, de reden om het vooral niet te doen zijn niet meer op twee handen te tellen. Jammer, want het zijn eigenlijk redenen om het vooral wel te doen!

Voorbeeld:

• Mijn paard kan niet tegen andere paarden in de bak, dan is hij afgeleid: Daar heb je wat moois om aan te werken. Scheelt weer als het druk is op de stal.
• Ik ben bang: Geef het aan, en er wordt aan gewerkt.
• Mijn niveau is niet goed, te hoog, te laag: Daar houdt een goede trainer rekening mee. Je kunt altijd wat leren.
• Ik rijd “Engels” of "Boomloos": Horsemanship is niet discipline afhankelijk.
• Anderen kijken naar mij: Ja, ze kunnen van je leren. Het is prijzig genoeg, dus het is fijn als je van de anderen ook wat opsteekt.
• Mijn paard kost al zoveel geld: Dat zal niet minder worden. Het is een dure hobby. Stel je prioriteiten en kijk of je ergens anders kunt besparen.
  Etc.

Je moet wel WILLEN natuurlijk. Ik vermoed dat mensen het niet willen oplossen. Het is gemakkelijk om de schuld van ondeugden bij je paard te leggen. Hij kan er niks aan doen dat je op z’n rug wilt gaan zitten. Je kunt alleen proberen het hem zo makkelijk mogelijk te maken. Mijn paard kan alles, ik moet alleen leren hoe het van hem te vragen. De beperkingen liggen bij mij....
wordt vervolgd...

Zijn vader en moeder

Zijn vader Sonitas Black Gold met Sonja Hagenbeck. Smokey is een Canadese hengst met cutting talent, meervoudig Duits kampioen. Lightning heeft de bouw van zijn vader en het speelse karakter.


Zijn moeder Sierra Roan Bar jb. Een red roan tobiano merrie uit de USA. Zij heeft Wimpy nog op haar stamboom staan, erg oude lijnen dus. Werd ingezet voor beginners en kinderlessen. Deze foto is genomen tijdens een wedstrijd bij Hagenbeck Stables in Wijnandsrade. Van haar heeft Lightning een deel van de kleur en de witte vlekken. Of is hij wit met sorrel vlekken? Ook haar rustige karakter heeft hij meegekregen.

Trainen bij Fred

In de eerste week van september gaan Lightning en ik een week logeren bij Fred Thornton. Al lang gepland, nu pas ervan gekomen. Het is namelijk aan de andere kant van het land... Ik verheug me er enorm op!
Over veel werk gesproken ;-)

Te veel werk?

Een stalgenoot merkte terloops op dat ze vond dat ik te veel reed. Wat is te veel? Hij werkt 3 à 4 dagen per week waarvan 1 keer Western “dressuur” in de bak, 1 lange rit (2-4 uur) op gematigd constant tempo (nu 10 km/h) en 1 korte rit op hoger tempo met veel overgangen. De ritten zijn onder zadel of aan de wagen. Af en toe komen daar dan nog grondwerk, stapritten en wandelingen bij. Hiermee blijft hij in super conditie, fit en relatief soepel. Hij lijkt er ook plezier aan te hebben, vooral de dressuur. Zijn bespiering mag nog wat gelijkmatiger verdeeld, dus daarom zouden we eigenlijk vaker in de bak moeten rijden. Hierbij wil ik hulp hebben om het niet nog erger te maken. Dus daar zijn we nog voorzichtig mee. Ik train minder dan het endurance trainingschema aangeeft, maar meer dan … tja… even niemand beledigen. Ieder paard is een individu en daar moet je de training op aanpassen (vind ik, zei de gek), rekening houdend met het niveau van de ruiter. Ook stel ik mezelf graag een doel, dan werk ik met meer discipline.

Reageer vooral, ik ben geïnteresseerd in jullie mening.

Werk

Gisteren in de bak gereden. Hij was mooi soepel, maar niet zo voorwaarts. Daar wordt aan gewerkt… al erg lang eigenlijk. Toch eens serieus gaan aanpakken in de lessen. Bij het draven over de balken maakte hij wel mooie lange passen, i.p.v. erover te struikelen.
Volgende keer cavaletti's onder zadel :).

Werk

Zondag was het weer eens tijd voor wat grondwerk. Vooral de voorhand weg laten stappen was hij een beetje vergeten met al dat geknuffel op de zorgboerderij: "Oh, wat is hij lief, mag ik 'm aaien?"
Ik moest hem echt even eraan helpen herinneren toch te reageren op lichaamstaal. Zo merk je hoe je tegenstrijdige signalen kan geven en dat ze dat ook leren! Na een tijdje ging het beter en draafde hij zelfs netjes aan de lijn over cavaletti's zonder ze proberen te ontwijken.

Les bij Ben

"Ja, daar!" "Kijk, zo moet dat."

Na de training in maart en april nog maar eens terug voor les. Ben vond het goed gaan met nageven en vond hem veel soepeler. Ook mijn zit was verbeterd. Ik was aan het wachten op datgene wat ik niet goed deed, maar dat kwam niet. Zo’n les heb ik nog nooit gehad! Ik dacht: “hij zal wel niet goed hebben opgelet”. Maar na heb bekjiken van de video’s kon ik ook dat uitsluiten. Zowel Ben, Lightning als ik reden er zeer geconcentreerd bij. Nu nog vooruit kijken…
Mijn dank aan Esther voor de trailer.